Gezien de tijd die de 61 jarige 'gezagvoerder' besteedt aan de volledig uit de hand gelopen hobby, mag deze informatie niet ontbreken. Tenminste vier uur per dag is de Amsterdammer bezig met computer, waarin voor miljoenen uren vliegplezier aan software is opgeslagen. Of het nou een vlucht met een Cessna 182T betreft, het uitzetten van een nieuwe route is of het bulletin board met berichten van andere fanatiekelingen moet worden bijgewerkt, hij krijgt er niet genoeg van Midden in de woonkamer staat een zwartgelakte houten kist met meters, schakelaars en lampjes opgesteld. Daarboven het beeldscherm - of liever gezegd de ruit van zijn cockpit - waarop de contouren van een luchthaven duidelijk zichtbaar zijn. Het heeft volgens Kruijer zo'n aantrekkingskracht, dat iedere computer freak met een beetje belangstelling voor de vliegerij ervoor bezwijkt.

"Want je moet een echte freak zijn in deze sport", zegt de vroegere eigenaar van hotel Vincent van Gogh in de hoofdstad. Dertig procent van de beoefenaren is zelf piloot of vlieger geweest. Ikzelf heb jarenlang op vliegveld Beek gevlogen. De overige zeventig procent wordt gevormd door mensen die, omdat ze volkomen gefascineerd zijn, alles willen weten en leren. Die kun je in hun enthousiasme nauwelijks rermmen."

"Als je met drie anderen gaat zitten bridgen en je bent allemaal van hetzelfde niveau, dan denkt iedereen dat hij een kei is. Idem dito met voetbal. Stel dat je het spel nog nooit hebt gezien. Je staat een keer langs de lijn, laat je de buitenspelregel uitleggen en je gaat meevoetballen. Binnen de kortste keren geloof je dat je een supertalent bent. Vliegsimulatie steekt wel even anders in elkaar. Daarin is het onmogelijk om jezelf te bedriegen wie de kennis niet heeft ligt zo met zijn bek op de landingsbaan."

Kruijer gaat aan de slag en demonstreert de mogelijkheden die zijn simulator heeft. Het omzetten van een schakelaar wordt direct gevolgd door het aanzwellend geluid van een startende 'vogel'. Een druk op een andere knop, 'om de rem eraf te gooien', de gashandel wat verder naar voren, en zie op het scherm, door het denkbeeldige glas van de cockpit dus, beweegt Kruijer's toestel zich sneller en sneller over de startbaan. De stuurknuppel wordt aangetrokken en de straaljager, in dit geval de LearJet, komt van de grond.

Drie vier minuten later doemen de lichten op van de basis die het eindstation is van dit ritje door de lucht. De automatische piloot wordt via een simpele druk op een knop bedankt voor de bewezen diensten. Kruijer zet de kist zelf aan de grond. Met een knappe manoeuvre arriveert hij boven de asfaltstreep, die een van de landingsbanen van de luchthaven op Aruba voorstelt. Nog een keer controleert hij zijn instrumentenpaneel, prikt snel een laatste schakelaar om ..... en hoort bijna tegelijkertijd het geluid van de banden die op de landingsbaan in beweging komen. Zijn zonen Andre en Marcel, die hun vader bij het EK (Interstate 6) in oktober 1994 assisteerden als respectievelijk flight engineer en navigator, kijken goedkeurend toe. "lk bedoel maar: als je niet genoeg kennis vergaart, wordt het niets in deze sport."